Λιγα ΛΟγια για το βερολινο...
Το Βερολίνο (γερμανικά Land Berlin) είναι η πρωτεύουσα και εκτός αυτού η μεγαλύτερη σε έκταση και πληθυσμό πόλη της Γερμανίας. Ως προς τον πληθυσμό είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επίσης η πόλη του Βερολίνου αποτελεί και κρατίδιο της γερμανικής ομοσπονδίας.
Στην ιστορία του το Βερολίνο ήταν πρωτεύουσα διάφορων κρατών, όπως του Πριγκιπάτου του Βρανδεμβούργου, του Βασιλείου της Πρωσίας, του Γερμανικού Ράιχ[1] και της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας.[2] Στις 3 Οκτωβρίου 1990 έγινε με την επανένωση των δυο γερμανικών κρατών πρωτεύουσα της ενοποιημένης Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας και αντικατέστησε έτσι την μέχρι τότε πρωτεύουσα, τη Βόννη.[3][4] Το γερμανικό κοινοβούλιο, που μέχρι τότε εξακολουθούσε να εδρεύει στη Βόννη, αποφάσισε το 1991 να μεταφερθεί στο Βερολίνο. Η μετακίνηση της βουλής από τη Βόννη στο Ράιχσταγκ του Βερολίνου πραγματοποιήθηκε το 1999.
Η πόλη αποτελεί σημαντικό κόμβο συγκοινωνιών όπως και οικονομικό και πολιτισμικό κέντρο με πολυάριθμα πανεπιστήμια, ερευνητικά ιδρύματα, θέατρα, μουσεία και αρχιτεκτονικά μνημεία.Άλλοτε πρωτεύουσα της Πρωσίας, ύστερα της γερμανικής αυτοκρατορίας, και τέλος του τρίτου Ράιχ, το Βερολίνο πέρασε μια περίοδο παρακμής μετά τη διαίρεσή του σε δύο τμήματα: στο Δυτικό Βερολίνο, που ανήκει στις δυτικές δυνάμεις και στο Ανατολικό Βερολίνο, που βρισκόταν κάτω από τη σοβιετική επιρροή (1945-1990).
Η μεγαλειώδης ανάπτυξη του Βερολίνου συνέπεσε με την εποχή της πρωσικής μοναρχίας. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο η πολύχρονη διχοτόμησή του οδήγησε σε διαφορετικό ρυθμό ανάπτυξης και στη διαμόρφωση διαφορετικών χαρακτηριστικών που και σήμερα αποτυπώνονται σ' αυτή την πόλη παρά τις προσπάθειες για ομοιογενή εμφάνιση.
Στο ανατολικό τμήμα βρίσκονται η περίφημη πύλη του Βραδεμβούργου, η Κρατική Όπερα και το Δημαρχιακό Μέγαρο. Ένα από τα αξιόλογα μουσεία είναι η Εθνική Πινακοθήκη και το Μουσείο Διακοσμητικών Τεχνών, η στήλη της Νίκης και το Δημαρχιακό μέγαρο του Σένεμπεργκ.
Στα περίχωρα της πόλης βρίσκονται και αστικές και βιομηχανικές συνοικίες. Ανάμεσα στις πρώτες είναι η Ντάλεμ, με πολυάριθμα πανεπιστημιακά ιδρύματα που έχουν ιδρυθεί πριν από τον πόλεμο.
Το Βερολίνο ήταν ως τον πόλεμο ένα από τα μεγαλύτερα βιομηχανικά, εμπορικά και οικονομικά κέντρα του κόσμου. Το Βερολίνο απέκτησε ήδη την παλιά του αίγλη και με τη μεταφορά όλων των υπηρεσιών σ' αυτό, το 2.000 - σύμφωνα με το πρόγραμμα - έγινε πάλι το κέντρο δραστηριότητας της Γερμανίας σε όλους τους τομείς με μια ενιαία πια εμφάνιση.
Στην ιστορία του το Βερολίνο ήταν πρωτεύουσα διάφορων κρατών, όπως του Πριγκιπάτου του Βρανδεμβούργου, του Βασιλείου της Πρωσίας, του Γερμανικού Ράιχ[1] και της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας.[2] Στις 3 Οκτωβρίου 1990 έγινε με την επανένωση των δυο γερμανικών κρατών πρωτεύουσα της ενοποιημένης Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας και αντικατέστησε έτσι την μέχρι τότε πρωτεύουσα, τη Βόννη.[3][4] Το γερμανικό κοινοβούλιο, που μέχρι τότε εξακολουθούσε να εδρεύει στη Βόννη, αποφάσισε το 1991 να μεταφερθεί στο Βερολίνο. Η μετακίνηση της βουλής από τη Βόννη στο Ράιχσταγκ του Βερολίνου πραγματοποιήθηκε το 1999.
Η πόλη αποτελεί σημαντικό κόμβο συγκοινωνιών όπως και οικονομικό και πολιτισμικό κέντρο με πολυάριθμα πανεπιστήμια, ερευνητικά ιδρύματα, θέατρα, μουσεία και αρχιτεκτονικά μνημεία.Άλλοτε πρωτεύουσα της Πρωσίας, ύστερα της γερμανικής αυτοκρατορίας, και τέλος του τρίτου Ράιχ, το Βερολίνο πέρασε μια περίοδο παρακμής μετά τη διαίρεσή του σε δύο τμήματα: στο Δυτικό Βερολίνο, που ανήκει στις δυτικές δυνάμεις και στο Ανατολικό Βερολίνο, που βρισκόταν κάτω από τη σοβιετική επιρροή (1945-1990).
Η μεγαλειώδης ανάπτυξη του Βερολίνου συνέπεσε με την εποχή της πρωσικής μοναρχίας. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο η πολύχρονη διχοτόμησή του οδήγησε σε διαφορετικό ρυθμό ανάπτυξης και στη διαμόρφωση διαφορετικών χαρακτηριστικών που και σήμερα αποτυπώνονται σ' αυτή την πόλη παρά τις προσπάθειες για ομοιογενή εμφάνιση.
Στο ανατολικό τμήμα βρίσκονται η περίφημη πύλη του Βραδεμβούργου, η Κρατική Όπερα και το Δημαρχιακό Μέγαρο. Ένα από τα αξιόλογα μουσεία είναι η Εθνική Πινακοθήκη και το Μουσείο Διακοσμητικών Τεχνών, η στήλη της Νίκης και το Δημαρχιακό μέγαρο του Σένεμπεργκ.
Στα περίχωρα της πόλης βρίσκονται και αστικές και βιομηχανικές συνοικίες. Ανάμεσα στις πρώτες είναι η Ντάλεμ, με πολυάριθμα πανεπιστημιακά ιδρύματα που έχουν ιδρυθεί πριν από τον πόλεμο.
Το Βερολίνο ήταν ως τον πόλεμο ένα από τα μεγαλύτερα βιομηχανικά, εμπορικά και οικονομικά κέντρα του κόσμου. Το Βερολίνο απέκτησε ήδη την παλιά του αίγλη και με τη μεταφορά όλων των υπηρεσιών σ' αυτό, το 2.000 - σύμφωνα με το πρόγραμμα - έγινε πάλι το κέντρο δραστηριότητας της Γερμανίας σε όλους τους τομείς με μια ενιαία πια εμφάνιση.